“De wereld tonen die ons dagelijkse omgeeft vanuit
een onverwachte hoek”, dit is een van de uitspraken over de werken van Marijke
van Warmerdam.
Zo kijk ik tevens het liefst naar de wereld,
wanneer wij alles, iedereen én onszelf voorbij razen, om juist dán even stil te
staan. Om niet te leven in de verwachtingen en verplichtingen van morgen, maar
met de restruimtes en tussen momenten van het hier en nu. Om het waarnemen omwille
van de aandacht in de het kleine, aanwezig in het grote. Om even de
aanwezigheden van het geen we achterlaten te observeren. Het ogenblik met het
voorbijgaande maakt ons even bewust en heeft contact met de oneindigheid. Het
is een verstoring dat tot stand wordt gebracht en uit zich in de ultieme
bewustwording. Het zijn de resten, de gestaltes, van het nog aanwezige, de
sporen die we achterlaten. Het is het Andere, wat we moeten terug veroveren. Het zichtbare is wat men met de ogen ziet, het waarneembare is wat men door de
zintuigen vat.
--------------------------------------------------------------------
"Showing the world which surrounds us daily, from an unexpected angle", this is one of the statements about the works of Marijke van Warmerdam.
This is the way I prefer to look at the world. When we rush through everything, everyone and even ourselves, that's the moment to stand stil. Not to live in the expectations and obligations of tomorrow, but with the spaces inbetween and the moments that seem to be insignificant, the ones here and now. To observe for the sake of the small, present in all greatness. The instant moment with the fleeting and passing of all temporary, which makes us aware and creates contact with eternity. It creates an interference and reveals itself in the ultimate awareness. It is what remains, the appearances of the phenomena, the traces that we left behind. It is the Other thing, that we need to conquer back.
It is the remaining that we see with our eyes, but the perception which we grasp with our senses.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
